It was just marvelous!

Hey y'all!

Het is dan eindelijk zover. Mijn aller laatste blog hier vanuit de Verenigde Staten. In 48 ur sta ik weer met knikkende knieën op het vliegveld, Ditmaal niet om een avontuur te beginnen, maar om er één af te sluiten. Ik ga nu eindelijk weer terug naar mijn oude leven in het o zo gemiste Nederland. Laat ik jullie maar eerst even vertellen wat ik weer allemaal beleefd heb in deze laatste paar dagen/weken.

Zoals jullie weten heb ik prom gehad, maar wat jullie niet wisten is dat ik nog maar iets meer dan een maand school zou hebben erna. Dit was voor mij de meest hectische maand in mijn hele carriere aan SPHS. De leraren begonnen te hameren op de laatste grote examens, de Seniors worden erg lui en hebben er geen zin meer in en graduation is nog maar een paar weekjes weg.
De examens waren over het algemeen wel heel redelijk te doen! Ik ben geen straight A, bij lange na niet, maar dat is omdat ik te lui ben en ik veels te veel met vrienden dingen doe.
Mijn eindcijfers voor het 2de semester zijn:
College Algebra and Trig: B
AP Biology: C
Food Science: B
History 11: A

Lijk me een niet al te slechte lijst als je bedenkt dat de twee bovenste klassen college programmen hebben. Een goed voorbereiding voor het HBO? Misschien, de tijd zal het uit maken....

Na al deze zeer gruwelijke examens, SPHS staat er in Minnesota om bekend één van de betere scholene te zijn, was et dan eindelijk tijd voor één van de evenementen waar een Highschool Student zijn hele leven naar uitkijkt! De Graduation ceremony........
Deze ceremonie is zo plechtig dat er geen enkele fout in mag worden gemaakt en daarom moesten we een oefen ceremonie doen om 8 uur in de morgen. Behalve dat iedereen er geen zin in had en veel te moe was om te luisteren ging deze oefen ronde helemaal goed. Hierna kregen we ontbijt aangeboden in de nabijgelegen universiteit, Gustavus Aldolphus College, om hierna weer naar huis te gaan om jezelf klaar te stomen voor de echte ceremonie.

De echte ceremonie ging van start in het theater van SPHS. We moesten ons allemaal opstellen in de juiste volgorde. We zijn natuurlijk allemaal gekleed in de traditionele cap and gown zoals het behoort in elke Amerikaanse Highschool. Om 7.50 PM gingen we dan eindelijk lopen in een ganzen stoet naar het SPHS football veld waar de ceremonie op gehouden zou worden. Toen we het veld opliepen werden we muzikaal begeleid door de SPHS school band met “Pomp and Circumstance”. Dit ging allemaal geweldig en allemaal heel officieel tot op een bepaald moment het me niks meer zou gaan uitmaken. Onze stoelen stonden recht voor het podium en als je inloopt moest je met je gezicht naar het publiek voor je stoel blijven staan totdat de Principal zegt dat we mogen gaan zitten. Ik natuurlijk meteen voor Rob en Joe gaan kijken waar hun zitten. Ik vind dan uiteindelijk Joe, en dan krijg ik letterlijk de schrik van mijn leven. Er stond nog een man en vrouw naast hem die ik al 9 en een halve maand niet meer had gezien. Mijn eigen ouders waren helemaal vanuit Nederland hier heen gekomen om mijn Graduation Ceremonie bij te wonen! Dit was totaal bij verassing en ik had het ook totaal niet verwacht! Beste verassing ooit gegeven!
De hele avond kon niet meer stuk en na veel toespraken van onder andere de directeur en de klassenvertegenwoordiger werden de Diploma's dan eindelijk uitgereikt. Ik kan zeggen dat ik deze diploma veel meer waarde toevoegt, niet voor de wet gezien, maar dit diploma gaat symbool staan voor alles wat ik in dit jaar heb behaald en heb gedaan wat ik normaal nooit voor mogelijk heb kunnen houden. Na de ceremonie natuurlijk mijn hereniging met mijn ouders en vele foto's met andere geslaagden en vrienden. Ik kan zeggen dat het een geslaagde dag was en dat ik er altijd met veel plezier naar terug zal gaan kijken.
Na twee weken lanter fanten (mijn ouders waren al vertrokken op de 5de) zijn we dan bijna bij het einde van mijn langste reis ooit gemaakt. Als ik terug kijk op dit jaar heb ik fouten gemaakt maar dat weegt niks met alle goede dingen die mij zijn overkomen, Niet alles is rozengeur en maneschijn, zo is het leven nu eenmaal maar ik heb een fantastisch jaar gehad en ik kan niet wachten om weer mijn vrienden en familie te zien! Dan nu voor de laatste keer kan ik eindelijk de waarheid spreken....

See Ya (soon)!